บัวร่าเริงมาก ยิ้มแย้มต้อนรับพวกเราตั้งแต่เราเดินยังไม่ถึงบ้านด้วยซ้ำ ดูๆไปก็เป็นเด็กน่ารักน่าเอ็นดูดี จนแม่เล่าว่าบัวเป็นลูกหลง พี่ๆ โตทำงานกันหมดแล้ว พอคลอดบัวได้ไม่นานพ่อก็เป็นหอบหืดตาย พอขาดเสาหลักแม่บ้านและลูก 4 ชีวิตก็ประสบปัญหายากจนเลย แม่ตัดสินใจย้ายบ้านหอบลูกมาทำงานในสวนยางเพื่อให้เด็กๆไม่อดอยาก ครูบอกว่าบัวน่าจะมีปัญหา เรายังสงสัยว่าร่าเริงดี พูดรู้เรื่องด้วยสำหรับเด็กอายุเท่านี้ ครูว่าบัวเรียนมาหลายปี อ่านไม่ออกเขียนไม่ได้และเข้ากับเพื่อนไม่ได้ด้วยเพราะเพื่อนบูลี่เนื่องจากน้องจะแปลกๆกว่าคนอื่น แต่บัวขยันและช่วยเหลือครูในงานของ รร ทุกอย่าง ครูคิดว่าน้องบัวควรไปปรึกษาหมอเพื่อที่จะได้แก้ไชให้ถูกทางเพราะปล่อยไว้แบบนี้น้องก็จะโดนซ้ำชั้นไปเรื่อยๆ ซึ่งไม่น่าจะดี เราฟังแล้วก็ไม่น่าจะเป็นปัญหา ถ้าน้องป่วยจริงก็รักษาหรือหาโอกาสตามศักยภาพเค้าเพราะเด็กบางคนบกพร่องเรื่องนึงแต่ฉลาดอีกด้านนึงก็มาก ปัญหาคือแม่ ซึ่งแก่แล้วและไม่ยอมรับว่าบัวป่วยและบัวมีปัญหาเรื่องความสามารถในการเรียนรู้ แม่ยืนยันว่าลูกไม่เป็นอะไร เลยไม่สามารถพาไปหาหมอได้ ครั้งนี้คงต้องจ่ายให้หมอมาหาถึงที่บ้านซะแล้ว ไม่งั้นเราจะทิ้งเด็กคนนึงไว้ข้างหลัง ในวันที่แม่เค้าไม่อยู่แล้ว น้องจะไปต่อยังไง