เรารู้เรื่องของ 2 คนพี่น้องว่าโดนคนในบ้านข่มขืนจากน้าของเด็กที่มาขอยืมเงินเพื่อเดินทางไปรับเด็กจากอีกจังหวัดนึงกลับมาที่ภูเก็ต เอ็ม (นามสมมติ)พี่สาวหนีออกมาแล้วเพื่อโทรหาแม่ แต่น้องสาว ป. 5 ยังเล็กมากเลยยังอยู่ในบ้านและรอแม่มาช่วย สัญชาติญานความเป็นแม่ก็ช่วยเด็ก 2 คนออกจากเงื้อมมือมารที่เป็นพ่อและพี่ชายแท้ๆ ของตัวเองได้ในที่สุด ทั้งหมดย้ายมาภูเก็ต วันที่เราเจอน้องๆ เด็ก 2 คนอยู่ในสภาพนิ่งมาก นิ่งจนไม่รู้ว่าเราควรถามคำถามอะไร ไม่รู้จะเริ่มคุยแบบไหนที่ไม่ไปตอกย้ำสิ่งที่น้องคงพยายามฝังมันไว้ลึกสุดใจ เราสัมผัสได้ถึงความเศร้าและความหวาดกลัวคนแปลกหน้าและความเจ็บปวดจากเหตุการณ์ที่เพิ่งผ่านมา แม่ของเด็ก 2 คนเป็นเลี้ยงเดี่ยว ฐานะยากจน ต้องทำงานหนักหาเลี้ยงลูก 3 คนที่ยังอยู่ในวัยเรียนและกำลังโต เลยตัดสินใจฝากลูกไว้กับครอบครัวตัวเองที่คิดว่าเป็นที่ๆปลอดภัยที่สุดแล้ว แต่ปรากฎมันคือนรก ก่าจะรู้ก็สายเสียแล้ว หลังจากพาน้องๆ หลังจากย้ายมาถึงภูเก็ต ก็เริ่มกระบวนการเยียวยาเด็กๆ ซึ่งมีเจ้าหน้าที่จากรัฐช่วยด้วย เกือบ 1 ปีน้องคนเล็กเข้มแข็งขึ้นมากและอยากกลับเข้าเรียนชั้น ป5 อีกครั้ง ส่วนพี่สาวไม่สามารถก้าวข้ามประสบการณ์เลวร้ายนี้ไปได้ ตัดสินใจเป็นทอมบอยและเริ่มทำงาน วันนึงเสียงโทรศัพท์ดัง ปลายสายบอกว่าน้องอยู่ห้อง ICU หน้ามืดในขณะที่ขี่มอเตอร์ค์ไปส่งน้องคนเล็กไปโรงเรียน พระเจ้า! เคราะห์ซ้ำกรรมซัดสิ่นะ การชนกับเสาไฟฟ้าอย่างแรงทำให้หน้าน้องเสียโฉม จมูกหัก คางแตก กรามหลุดออกจากกัน และฟันหายไปครึ่งปากเกือบ 20 ซี่ เห็นรอยเย็บเป็นร้อยๆ เข็มที่เพดานในปากนี่ เรายังคิดว่าถ้าเป็นเราๆจะเข้มแข็งขนาดน้องมั้ย เราน้ำตารื้นนะ ทำไมโชคชะตาถึงทำร้ายเด็กคนนึงได้ขนาดนี้ 2 วันผ่านไป โชคยังเข้าข้าง น้องฟื้นขึ้นมาพร้อมกับรอโอกาสจากหมอศัลยกรรม เด็กหน้าตาดีต้องกลับมาให้ได้ เราสัญญากับตัวเองนะว่าเราจะช่วยน้องให้ผ่านพ้นช่วงชีวิตที่เลวร้ายนี้ไปให้ได้และขอให้เป็นวิกฤตครั้งสุดท้ายของเค้าสักที หลายเดือนผ่านไป คุณหมอช่วยให้หน้าเริ่มดีขึ้นแล้ว แต่ฟันที่หายไปครึ่งปากต้องใช้เงินมากหลักแสนและใช้เวลานานกว่าจะจบ… เอาใจช่วยน้องกันค่ะ ขอแค่ให้เค้าทำฟันจนจบให้ได้ ขอให้ได้กลับมามีชีวิตเหมือนคนอื่นบ้าง แค่นี้ก็พอใจแล้ว