ไม่เคยคิดมาก่อนว่าโรคแพ้ภูมิตัวเองหรือ SLE มันน่ากลัวจนได้มาเจอน้องฟาริส ลองนึกว่าเราเป็นเด็ก อยู่ในวัยที่กำลังโต มีจินตนาการ มีความฝันและเป็นวัยที่มีชีวิตที่สดใสที่สุด  แต่ฟาริสต้องนั่งมองพี่น้องผองเพื่อนรุ่นเดียวกัน วิ่งเล่นอย่างสนุกสนานเพราะน้องไม่สามารถเดินได้ ต่อให้เดินได้ก็ออกไปโดนแดดไม่ได้อยู่ดีเพราะน้องจะป่วยทันทีที่โดนแดดแรง ที่เศร้าใจหนักคือในบางช่วงเราก็ปวดขาปวดข้อจนแทบจะไม่อยากมีชีวิตอยู่ นี่คือสิ่งที่เรารับฟังจากที่น้องและคุณพ่อลูก 3 ที่ประสบความยากลำบากนี้มาเป็นเวลาหลายปี โรคนี้เหมือนเกิดมาเพื่อกลั่นแกล้งคนจนรึเปล่า? ต้องเฝ้าระวังทุกเรื่อง ต้องหาหมอทุกเดือน รักษาไม่หายแต่มีโอกาสดีขึ้นได้ คือฉีดยาเข็มละ 1 แสน แล้วเราจะเดินยังไงกันต่อดี? คำถามนี้เกิดขึ้นในความเงียบงันของทั้งน้องและเรา อย่างไรก็ตาม ถ้าฟาริสตั้งใจจะสู้สักตั้ง พี่ๆ ที่มูลนิธิบ้านอาจ้อก็พร้อมสู้ไปกับนักสู้คนนี้ค่ะ ใครจะไปรู้ ความฝันของการเป็นนักกีฬาบาสเกตบอลโรงเรียน อาจจะเป็นจริงสักวันก็ได้