หลังจากที่เราตัดสินใจย้ายพ่อจากโรงพยาบาลชุมชน ไปโรงพยาบาลวชิระภูเก็ตในเมือง พ่อผ่าตัดต้อกระจกอาทิตย์ที่แล้ว ผ่านไปด้วยดีเริ่มมองเห็นเลือนลางและสามารถเห็นหน้าลูกสาวได้ชัดขึ้น นั่นคงเป็นสิ่งที่ดีที่สุดที่คนเป็นพ่อหวังจะได้เห็น แต่วันนี้สิ่งที่ดีกว่านั้นก็คือใบเกรดของลูกสาว 3.94

เราคิดว่าต่อให้พ่อจะมองไม่เห็นอีกแล้ว แต่ที่แน่ๆ คือพ่อจะเห็นอนาคตของลูกสาว ที่มูลนิธิบ้านอาจ้อจะประคองและพาเดินต่อไปให้มีอนาคตที่ดีแน่ๆ

.

ด้วยสภาพแวดล้อมที่บ้านของน้องนั้นไม่มีจุดไหนเลยที่เอื้อกับบรรยากาศให้เรียนได้ง่าย

บ้านที่พอจะเป็นแค่ที่กันแดดกันฝนได้แค่เท่านั้น จึงเหลือเชื่อว่าน้องกาลยังสามารถทำเกรดได้สูงขนาดนี้

.

แต่วันนี้หนูได้ทำสิ่งที่เป็นสะพานต่อยอดในอนาคตของหนู ก้าวไปอีกขั้นแล้วนะ และก้าวต่อไปอีกอนาคตต้องสดใสแน่นอน